Samenvoegen

Ik ga dit blog samenvoegen met mijn hoofdblog Call it Sonja. http://callitsonja.com/

Aan iedereen die me wil blijven volgen dus de vraag om daar naar toe te gaan en je daar aan te melden als volger via email want op dit blog komen geen nieuwe publicaties meer en het zal op den duur worden verwijderd.

Het kan voorkomen dat ik columns die ik hier gepubliceerd heb daar nog een keer ga publiceren , excuses voor het ongemak.

Reden voor dit samenvoegen is dat de columns die ik schrijf deel van mij zijn en dus ook iets over mij zeggen en daardoor zeer geschikt zijn om op mijn hoofdblog te plaatsen.
Ook is het beter voor de ‘kijkcijfers’ om alles op hetzelfde blog te plaatsen.
En ‘Last but not least’, ik ga een ‘art’ blog starten over alles wat ik schilder. Als ik deze twee dus bundel en een nieuwe aanmaak blijft de hoeveelheid te beheren blogs voor mij overzichtelijk en ‘te doen’.

Ik hoop dat iedereen gezellig ‘bij me blijft’ en we elkaar verder ontmoeten op http://callitsonja.com/

Sinterklaas

Een traditie die ik eerlijk gezegd nooit goed heb begrepen.

Even heel kort door de bocht begint het met een aardige kerel die goed doet voor de armen en hij eindigt als een boeman die cadeautjes geeft.

Onredelijk

Afgelopen nacht gewerkt. Altijd weer even wennen zo’n gebroken nacht. Thuis aangekomen een paar uur naar bed en dan wakker worden met het ‘laat me met rust’ gevoel.

Overal in huis is het een rommel en vandaag irriteer ik me hier mateloos aan. Vijf mensen in dit huis is gewoon teveel, maar ja, het is even niet anders.

Dan wil ik gaan ontbijten, begint H. te stofzuigen.
Hier kan ik zo chagrijnig van worden. Ik wil gewoon rustig wakker worden zonder herrie en zonder stof dat rond danst op de wind van de stofzuiger.
Eigenlijk kan ik het hem niet eens kwalijk nemen. Eerder wat doen kon niet want hij wilde stil zijn zodat ik kon slapen.

Voordat ik het uit de hand laat lopen neem ik mijn ontbijt en schrift mee naar de slaapkamer en sluit de deur. En nu zit ik dit dus te schrijven. Eigenlijk best een goede oplossing om erger te voorkomen.

Soms vergeet ik de goede dingen te zien. Dan wordt ik chagrijnig en krijg ik een kort lontje. Afreageren op jezelf is niets aan, dus moet H. het maar ontgelden.

Soms ben ik best onredelijk. Maar meestal ben ik alleen maar moe.

Bureaucratie

Stel je moet een bedrag terug betalen aan het UWV.
Dit noemt het UWV dan een terugvordering.

Je dient een bezwaarschrift in omdat je het niet eens bent met de terugvordering en geld om dit bedrag terug te betalen is er al helemaal niet.
Dit alles loopt al twee maanden.

Vervolgens leen je geld van iemand om het bedrag te kunnen betalen want de uiterste betaaldatum is bereikt. Je bezwijkt immers voor dreigementen als ‘extra kosten als je niet op tijd betaalt’ of ‘ indienen van een bezwaarschrift is geen reden tot uitstel van betaling’.
Ook stellen ze je nog gerust in deze brief, want als je bezwaarschrift positief wordt beoordeeld dan beloven ze dat je je geld terug krijgt.

Tot dusver niets aan de hand.

En dan gaat de telefoon.
Een vriendelijk vrouwtje verteld het volgende:
‘Omdat u het bedrag heeft betaald is er geen terugvordering meer. Omdat er geen terugvordering meer is, kan u geen bezwaarschrift meer indienen’.

WTF !!!!!!!!!!!!! Hier zakt mijn broek toch behoorlijk van af.

Vervolgens blijf ik vriendelijk en leg uit dat mijn omstandigheden nog steeds hetzelfde zijn. Alleen geef ik de voorkeur aan het hebben van een schuld bij iemand anders dan bij het UWV want voor je het weet ben je aangevinkt als ‘wanbetaler’. Ik vertel dat ik het niet eerlijk vind dat nu zij de buit binnen hebben , ik geen rechten meer heb en dat ik nu wordt gestraft voor het netjes opvolgen van hun dreigementen en het geloven van hun beloftes in de brief.

Uiteindelijk geeft ze toe dat het inderdaad niet helemaal klopt wat er nu gebeurt en heeft een oplossing.

Er wordt nu een bezwaarschrift toegevoegd aan het andere bezwaarschrift over het feit dat ik geen bezwaarschrift kan indienen.

Hoezo bureaucratie?

De kracht van de gedachte

Iets kunnen bereiken door erin te geloven, door in jezelf te geloven. Ik geloof daar wel in.
Of dat je dat doel ook bereikt, kom je maar halverwege of halverwege is je plan weer gewijzigd. Eigenlijk doet dat er niet eens toe.

Je hele houding veranderd als je ergens in gelooft en in jezelf gelooft.
Je kijkt ergens naar uit. Je hebt er weer zin in. Nieuwe ideeën komen boven waar je weer nieuwe energie uithaalt. Je loopt rechterop. Je benadert mensen anders, waardoor mensen jou weer anders benaderen.

Je ontmoet geen nieuwe mensen, hebt geen nieuwe gesprekken als je met je hoofd naar beneden loopt.
Succes of een ander leven komt niet aanwaaien als je op de bank blijft zitten in negatieve gedachten.

Als je lacht , lachen mensen terug.
Je oogst wat je zaait. Een beetje flauw gezegde maar er zit wel waarheid in.

Op revalidatie testte ik dit wel eens.
Als ik saai en terneergeslagen binnenkwam reageerde er niemand en leek het wel of iedereen triest was.
Als ik binnenkwam met een lach en alleen al ‘goedemorgen’ zei, kwam er een lach terug en begon het gesprek.

Probeer je gedachten positief te houden, probeer het positieve te vinden. En mensen die mij kennen weten dat me dat heus niet altijd lukt maar ik probeer niet te blijven hangen in negatieve gedachten. Het brengt me namelijk nergens.

Je manier van denken doet zoveel met je.
Er zit zoveel kracht in je gedachten.

BlitZ

Mijn jongste zoon heeft de geweldige eigenschap om ‘bruggetjes’ te maken tussen het heden en het verleden. En dit doet hij zonder dat hij of wij er erg in hebben. Wel zijn er momenten dat als hij het niet doet we soms verbaasd zijn dat we nog in het heden zitten met ons gesprek. Maar meestal hebben we zoiets van ‘ja hoor hij deed het weer’. Informatief en interessant.

Gisteren deed hij het ook weer.

We zaten tv te kijken. En dan waren daar die irritante reclames weer.

Zelf was het me al opgevallen dat de Duitsers zich erg aan het promoten zijn op onze televisie. De auto’s van Duitse degelijkheid die niet kapot kunnen en bij een wasmiddel waar al jaren reclame voor wordt gemaakt wordt ineens ook duidelijk gemaakt dat het Duits is, dus goed.

En daar was de auto reclame weer, de Opel Corsa BlitZ. Ik had hem al zo vaak gezien dat hij niet eens meer indruk maakte. Maar mijn jongste zoon was een beetje verbaasd en dacht dat hij het niet goed had gezien.
Hij vroeg ‘Zie ik dat nu goed? Een Duitse auto die ze blitz noemen?’, hij vroeg dit meerdere keren.
Ik antwoord ‘Joh die reclame is al zolang op tv, niets nieuws.’
Hij zegt ‘Ma….., Duits…., blitz….., dat doe je toch niet?’ En hij begint het verhaal over de blitzkrieg.

En daar gaat mijn gedachte. Ik ben van mening dat Opel een reden heeft met de namen die ze kiezen voor hun auto’s en vraag me af waarom blitz?
Corsa betekent race, blitz betekent flits in het Nederlands, als je blitz als een Engels woord neemt betekent het snelle aanval. Maar ik denk dat er wordt nagedacht over de naam die ze aan hun auto geven.

Misschien hebben de Amerikanen van GM hier helemaal niet over nagedacht. Misschien is het een statement dat het ‘oorlog gedoe’ nu maar eens over moet zijn. Misschien heb ik de autofabrikant wat overschat en wordt er helemaal niet nagedacht over de naam.
Want laten we eerlijk zijn. Het is een leuke auto. Maar ziet u iets aan deze auto wat u doet denken aan race, flits of snelle aanval? En de blits maken doe je er ook niet mee.

Het feit blijft wel dat als mijn zoon van 17 het ziet als ‘iets wat je niet doet’ zijn er toch vast meer mensen die het op z’n minst ‘apart’ vinden om een Duitse auto BlitZ te noemen.

In rouw

‘Heel Nederland is in rouw’ zei Mark Rutte eergisteren naar aanleiding van het neerstorten van de MH17. ‘Ik ben niet in rouw’ zei ik meteen.
Ik heb moeite met het feit dat iemand namens mij praat terwijl ik het helemaal niet eens ben met wat er gezegd wordt. Ik ben niet in rouw. Ik heb niemand verloren door die vliegtuigramp.

Vreselijk vind ik het. Het zal je toch maar gebeuren, je denkt dat iemand van wie je houdt lekker op vakantie gaat en dan ineens ben je ze kwijt. Heel de dag denk ik eraan en probeer ik ‘bij’ de nabestaande te zijn. Je durft bijna niet blij te zijn omdat je weet dat er zoveel mensen nu verdriet hebben. Ik ben er dus zeer zeker mee bezig.

Maar in rouw ben ik niet. Als ik ga zeggen dat ik in rouw ben vind ik dat ik het rouwen van de nabestaanden minimaliseer. Ik kan mijn denken aan mensen die ik niet ken niet gelijk stellen aan het verdriet van de nabestaanden en dat doe ik dus ook niet.

Vreselijk vind ik het dat iemand van een vliegtuigmaatschappij het goedkoper vliegen over gevaarlijk gebied belangrijker vindt dan bijna 300 mensenlevens.

Vreselijk vind ik het dat er iemand kan beslissen om een vliegtuig met bijna 300 mensenlevens erin gewoon naar beneden te schieten. Iemand heeft opzettelijk deze beslissing gemaakt.

Misschien ben ik dan toch een beetje in rouw vanwege het verlies van het goede in sommige mensen. Maar nog steeds is deze bij lange na niet te vergelijken met de rouw van alle nabestaanden van deze vreselijke ramp.

Gecondoleerd met dit vreselijke verlies. In gedachte ben ik bij jullie en wens iedereen veel sterkte toe.